مقدمه

پوشش ما

نجوای بلند یک فصل از اندیشه ماست

پوشش ما می تواند بی نیازی تن مان را از نگاه های بیابان زده وبی فانوس، زمزمه کند

وهنگامی که آسمان پاک اندیشه مان پوششی برگزیند

تیر طعنه های شیشه ای،کوه افکارمان را نمی شکند 

وهنگامه ای که تن،پوششی را می طلبد ، یاد اور دلی می شود که خدارا دوست دارد

هنگامه ای که با تمام وجود

احساس رهایی یک پرنده را در آبی آسمان می یابیم